Gerçekçi bir sohbet, bir kontrol listesi değil.
İnsanların gıda ambalajına girmek istedikleri ilk anlardan biri vardır. Belki de küçük, derli toplu poşetlerde el yapımı atıştırmalıklara olan talebin arttığını gördünüz. Belki de bir arkadaşınızın unlu mamuller satmasına yardım ettiniz ve ambalajın her zaman darboğaz olduğunu fark ettiniz. Ya da belki de birkaç yıl önce benim gibi, gıdaya her zaman talep varsa, ambalajlama şeklinin de bir iş olması gerektiği hissine kapıldınız.
Ama fikirler bir şeydir, işi yapmak başka bir şeydir. Bir gıda ambalajlama işi kurmak "roket yapmak" anlamında zor değil, ama sadece bir yapıştırma makinesi alıp birkaç etiket basmak da değil. Gıda güvenliğinin markalaşmayla buluştuğu, zamanın paraya eşit olduğu ve bir tarihin merkezden birkaç milimetre bile kaydırılmasının size bir müşteriye mal olabileceği bir alana adım atıyorsunuz.
Peki bunu nasıl doğru bir şekilde yaparsınız?
"10 adım" türündeki cevapları atlayalım ve sadece gerçekten önemli olan şeylerden bahsedelim.
Tek bir ürünle başladım: yerel bir satıcı için bir kuruyemiş karışımı. Abartılı bir şey değil. Sadece kuruyemişler, kuru meyveler ve artık poşetleri elle kapatmak istemeyen bir müşteri. İhtiyaç duydukları şey tutarlılıktı. O zamanlar fark etmediğim şey, tutarlılığın tüm değer önerim haline geleceğiydi.
Başlangıçta her şey manueldi: ölçme, yapıştırma ve etiketleme. Yavaş ve pek hassas değildi. Ama ilk faturaların ödenmesi için yeterliydi. Ayrıca bana önemli bir şey öğretti: Gıda ambalajı sadece görünüşle ilgili değildir. Güvenle ilgilidir. Müşteriler okunaklı bir etiket görmek ister. Ambalajın temiz ve bozulmaya dayanıklı olmasını isterler. Tarihlerin açıkça basılmasını isterler. Bu atıştırmalığın geçen sezonun kalan raflarından olmadığını bilmek isterler.
Ekipmanı keşfetmeye başladığım zaman buydu. Bir konveyör bandına veya robot koluna ihtiyacım yoktu. Sadece parti kodlarını ve tarihlerini yazdırmak için poşetleri teker teker yerleştirme konusunda yardıma ihtiyacım vardı. İşte orada keşfettim. sürtünme besleyiciler.
Daha önce hiç duymadıysanız, şunu hayal edin: Düz keselerden, zarflardan veya kartlardan oluşan düzgün bir yığın ve bunları teker teker yazıcıya, etiketleyiciye veya kapatıcıya besleyen küçük bir makine. Çift besleme yok. Sıkışma yok. Sadece temiz, tekrarlanabilir hareket. Kulağa sıkıcı geliyor. Ama her şeydi.
Sürtünmeli bir besleyiciyle, ekstra eleman çalıştırmadan saatte 100 adet elle etiketlenen poşetten neredeyse 600 adete çıkabiliyordum. Bu beni bir fabrika yapmadı ama güvenilir kıldı. Bu güvenilirlik bana bir sonraki müşterimi kazandırdı.
Bir noktada etiketlerle uğraşmanız gerekecek. Şık bir tasarıma sahip olmak bir şey, gıda etiketleme yasalarına uymak ise bambaşka bir şey. Bunu hatalar yaparak öğrenmek zorunda kaldım. Şunları da eklemeniz gerekecek:
- Uygun bir içerik listesi (ağırlık sırasına göre)
- Beslenme bilgileri
- Net miktar
- Bir üretim tarihi
- "Son kullanma tarihi" veya son kullanma tarihi
- Üretici adı ve iletişim bilgileri
- Ve çoğu yerde, potansiyel alerjenler
Burada bir çözüm yolu yok. Yanlış yaparsanız, bu sadece profesyonelce değil, aynı zamanda yasa dışıdır. Neyse ki, etiket düzeniniz ayarlandıktan sonra, makul bir otomatik besleme ve baskı kurulumu—tekrar ediyorum, mürekkep püskürtmeli kafalı bir sürtünmeli besleyici bile— bu kodları her seferinde doğru bir şekilde uygulamayı başarabilir. Mesele "yüksek teknoloji" kullanmak değil, düşük riskli olmak.
İnsanlar ayrıca bu işin kârlı olup olmadığını da soruyorlar. Bu, kibarca şunu söylemenin bir yolu: Değer mi?
Bunu bir gecede zengin olmak için yapıyorsanız, muhtemelen hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Ancak, hizmet eklemek, süreçlerinizi düzenlemek ve küçük ölçekli, güvenilir işlere ihtiyaç duyan müşterilere ulaşmak gibi yavaş adımlarla ilerlemek sizin için sorun değilse, evet. Kazandırır. Bazen beklediğinizden daha fazla.
Asıl mesele en ucuz olmak değil. En güvenilir olmak. Ve açıkçası, çalışan bir etiket yazıcısı, temiz bir çalışma alanı ve her 5 dakikada bir sıkışmayan bir poşet besleyiciyle gelen kişiyseniz, oyunun 80%'sini kazanmışsınız demektir.
Müşteri mi kazanıyorsunuz? Bu kısım pazarlamadan ziyade dinlemekle ilgili. İlk uzun vadeli müşterimi bir çiftçi pazarını ziyaret edip tek bir soru sorarak edindim:
"Bunları elle mi paketliyorsunuz?"
Kaç küçük gıda işletmesinin kendi başına yapmaktan yorulduğunu bilseniz şaşırırsınız. Onlar bir fabrika aramıyorlar. Sizin gibi birini arıyorlar; işleri kolaylaştıracak kadar otomasyona sahip, göz korkutucu olmayan birini. Kalite kontrolünün hızdan daha önemli olduğunu anlayan birini.
Kurulumumu bilerek yalın tuttum. Bir yapıştırma makinesi. Bir masaüstü yazıcı. Bir sürtünmeli besleyici. Bu tür modüler ürünlerin güzelliği, sabahları poşetleri çalıştırabilmeniz, öğleden sonra zarf kodları basabilmeniz ve hatta bir yemek seti müşterisi için kutulara katlanmış ekler ekleyebilmenizdir.
İnsanların yeterince konuşmadığı bir konu var: Risk.
Gıda ambalajlarında gerçek riskler vardır. Alerjen uyarısı olmayan bir etiket sadece bir yazım hatası değil, aynı zamanda yasal işlem başlatabilir. Kargoda kaybolacak kadar silik basılmış bir tarih mi? Bu bir iade siparişidir. Yanlış ürüne uygulanmış bir parti kodu mu? Bu bir geri çağırmadır.
Bu risklerin her biri insan tutarsızlığına veya özensiz bir sürece dayanıyor. Cevap daha fazla insan değil. Cevap, tekrarlanabilir kontrol.
Küçük ölçekte, daha akıllı bir seviyede otomasyon size bunu sağlayabilir.
İnsanlar ambalajlamada her zaman "sırada ne var" diye merak eder. Bana göre bu çok açık: Gelecek, ölçek konusunda akıllı olan küçük işletmecilerin. Herkes tam teşekküllü bir üretim hattını karşılayamaz, ancak birçok kişi rekabet koşullarını eşitleyen küçük ve uygun fiyatlı otomasyon araçlarına sahip olabilir.
Sürtünmeli besleyiciler. Tarih kodlayıcılar. Kompakt etiket kafaları. Bunlar süslü oyuncaklar değil, kalitenin hızla beklendiği bir dünyada hayatta kalma araçları.
Yani bir gıda ambalajlama işi kurmayı düşünüyorsanız, makinelerle başlamayın. Bir müşteriyle başlayın. Neye ihtiyaç duyduklarını öğrenin. Sorunlarından yola çıkarak geriye doğru ilerleyin. 500 poşeti elle etiketlemenin bir ceza gibi geldiğini fark ettiğinizde, ölçeklendirme zamanının geldiğini anlayacaksınız.
Bir fabrikayla değil. 10 kişilik bir kadroyla değil.
Her seferinde sadece bir araç. Bir iyileştirme. Bir sorun daha çözüldü.
İşte mesele bu. Her seferinde temiz ve tutarlı bir kese.
